جامعهی ایرانی در برابر حکومتهای استبدادی، حملهی خارجیها و شرایط ناپایدار پیش رویاش از راهبردهایی بهره برده است، این راهبردها را میتوان در دوگانههای مختلفی مشاهده کرد. یکی از این دوگانهها را میتوان در «فرهنگ بازآفرینی» و «فرهنگ دمغنیمتی» مشاهده کرد. این یادداشت به این دوگانه پرداخته است.
این یادداشت برگرفته از یکی از یادداشتهای کتاب «گزیدهخوانی» به قلم امیر ناظمی است.